1- استفاده از رنگ های پودری معدنی
رنگ های معدنی همانطور که از نامشان پیداست در طبیعت به صورت سنگ وجود دارند. و از معادن استخراج می شوند. این رنگ ها از آسیاب کردن سنگ های معدنی حاوی اکسید های فلزی از قبیل اکسید آهن ، کروم و غیره بدست می آیند. به دلیل محدودیت منابع تنوع رنگ در این حوزه مقداری محدود می باشد. این رنگ ها اغلب شامل رنگ های اخرا (قرمز)، آبی ، سبز ، زرد ، قهوه ای و سیاه می باشند.
1 – 1 – مخلوط کردن پودر رنگی با بتن
در این روش بین 2 تا 8 درصد وزن سیمان پودر رنگی به بتن قبل از اجرا اضافه و در میکسر به طور کامل مخلوط می شود. با توجه به رنگ خاکستری سیمان پرتلند اگر بخواهید از رنگ های روشن مانند رنگ زرد استفاده کنید. برای رسیدن به رنگ مورد نظر باید درصد بیشتری نسبت به سیمان پودر رنگ اضافه کنید. ( نزدیک به 8 درصد وزن سیمان) اما برای رنگ های تیره مانند سیاه با درصد های کمتر نیز به رنگ مورد نظر دست پیدا خواهید کرد ( 2 تا 3 درصد وزن سیمان).
پارامتر دیگری که در میزان رنگ مصرفی تاثیر گذار است. اندازه ذرات و به عبارتی مش پودر رنگی می باشد. هرچه قدر مش بالاتر باشد میزان مصرف پایین می آید. البته باید توجه داشت که قیمت رنگ نیز بالا تر خواهد رفت. این رنگ ها اغلب با مش 400 تا 450 در بازار عرضه می گردند.
1 – 2 – پاشش پودر رنگی بر روی سطح بتن قبل از گیرش و سخت شدن بتن
در این روش به خاطر کاهش میزان مصرف پودر رنگ و هزینه و پاره ای مسائل دیگر، پودر رنگ با بتن مخلوط نمی شود. و فقط روی سطح بتن قبل از اینکه بتن کاملا سخت شود پاشیده می شود.
هر دو روش فوق دارای معایب زیر می باشند:
1- پودر رنگ فقط می تواند قبل از گیرایش به مخلوط بتن و یا سطح آن اضافه شود. بنابراین هیچکدام از این روش ها برای سطوح بتنی و یا سیمانی قدیمی انجام پذیر نیستند.
2- رنگ حاصل از این روش ها به دلیل مخلوز شدن آنها با سیمان و سنگدانه های داخل خمیر بتن رنگ های نسبتا مرده می باشند.
3- در این روش ها امکان ایجاد طرح و نقش های رنگی متنوع بر روی سطح وجود ندارد.
2- استفاده از رنگ های مخصوص سیمان و بتن مایع اسید استین
اسید استین یک نمونه از رنگ مایع و نفوذگر ویژه سطوح سیمانی و بتنی می باشد. رنگ اسید استین با نفوذ در بافت بتن و واکنش با کلسیم موجود در سطح آن باعث رنگی شدن سطح بتن می شود. بنابراین رنگ های حاصل از اسید استین در اثر واکنش آن با سطح بتن ایجاد می شود. به همین دلیل به کار بردن کلمه رنگ برای اسید استین از لحاظ علمی کاملا اشتباه هست. در واقع رنگ های مایع اسید استین به عنوان یک ماده ایجاد کننده لکه عمل می کنند. از این رنگ ها برای ایجاد کف های دکوراتیو به دلیل اینکه قابلیت ایجاد طرح های مختلف را بر روی بتن به راحتی با شابلون کردن میسر می سازد بیشتر استفاده می شود.
این روش معایب روش های قبلی را ندارد. و به دلیل مایع بودن رنگ های اسید استین استفاده از آنها بهترین روش جهت رنگ آمیزی سطوح سیمانی و بتنی که فرآیند گیرایش آنها پایان یافته اند می باشد. در این روش بعد از گیرایش نهایی بتن و گذشت دوره گیرایش و کیورینگ بتن اسید استین بر روی سطح بتن اعمال می شود.
میزان رنگ دهی و طیف رنگی ایجاد شده به نوع و کیفیت سطح بتن و عیار بتن بستگی دارد. هرچه عیار بتن بالاتر باشد. و یا به عبارت بهتر هر چه میزان سیمان موجود در سطح بتن بیشتر باشد. میزان رنگ پذیری بیشتر خواهد بود. به همین دلیل رنگ نهایی حاصل از اسید استین بعد از واکنش آن با سطح بتن مشخص می شود.